Елбасы Нұрсұлтан Назарбаев «Болашаққа бағдар: рухани жаңғыру» мақаласында «Мен халқымның тағылымы мол тарихы мен ерте заманнан арқауы үзілмеген ұлттық салт-дәстүрлерін алдағы өркендеудің берік діңі ете отырып, әрбір қадамын нық басуын, болашаққа сеніммен бет алуын қалаймын» деген болатын.
Ұлттық салт-дәстүріміздің бір қыры – саятшылық, құсбегілік. Сұхбатымызға осы тақырып арқау болып, оған байланысты сұрақтарға халықаралық турнирлердің жүлдегері Руслан Мағзұмов жауап берді.
— Руслан, әңгімемізді бастамас бұрын өзіңізбен таныса отырсақ.
— Мен 1975 жылы Қарағанды облысында дүниеге келдім. Балалық шағым Ботақара елді мекенінде өтті. «Қазтұтынуодағы» Қарағанды экономикалық университетінің түлегімін.
Астанаға 1998 жылы көшіп келіп, осында отбасын құрдым. Қазір жұбайыммен Малика есімді қызымызды тәрбиелеп отырмыз. Түрлі мемлекеттік органдарда басшылық лауазымдарда қызмет атқарып келемін.
— Сіздің құсбегі екеніңізді біліп жатырмыз. Оған деген құмарлығыңыз қай уақыттан бері артып, қанша уақыт айналысып жүрсіз?
— Құсбегілік қазақ ұлтының қанына сіңген ежелден келе жатқан өнер ғой. Қасиетті екеніне өзім жете айналыса бастағанда көз жеткіздім. Қазақта құсбегілікпен ақын да, батыр да, тіпті патша да айналысқан өрісті өнер болып саналады.
Жалпы құсбегілікке деген қызығушылығым бес жыл бұрын оянды. Айтулы іс-шаралардың бірінде ұлттық шапан мен тымақ киіп, қолдарына құстарын қондырған Арманбек және Серікбек есімді құсбегілермен таныстым. Бұған дейін де өзім қару асынып, атқа мініп, тазы ертіп аңға шығумен айналысатындықтан, құсбегіліктен де хабарым болатын. Осы жігіттермен жақынырақ сөйлесе келе, олардан құсбегіліктің қыр-сырын үйренуге бел будым. Жігіттер маған құс сыйлап, бүркітпен аңға шығудың ерекшеліктерін, құсты баптауды, оны аңға салуды жан-жақты үйретті. Қазіргі уақытта құсбегілік сүйікті ісіме айналды.
Қоян мен түлкіге құс салған саятшылардың өнерін тамашалаудың өзі бір ғанибет! Көк туымызда бейнеленген қасиетті құстың көкке көтеріліп, жерге қарай құлдилаған сәтінде тебіренбейтін адам кем де кем шығар. Сусып тұрған қанаттарын желпіп жібергенде, күллі даланы құшағына сыйдырып алатындай әсерге бөлейді.